Z przerażeniem obserwuję, że coraz bardziej upodabniamy się do wygłodniałych zwierząt. Coraz częściej kąsamy, jakby na horyzoncie nie było widoków na pożywienie. Kąsamy, choć nasze lodówki pełne i w tłuszczyk już dawno obrośliśmy. Kąsamy, bo taka zapanowała moda, jak w świecie hodowców zwierząt przeznaczonych do walki. <czytaj dalej>

Gorzów dzieli od Wilna bez mała tysiąc kilometrów. Jednak nieważne są kilometry, a serca, które tę odległość skracają. <czytaj dalej>

Ciąg dalszy felietonu na temat mijającej kadencji Jacka Wójcickiego. <czytaj dalej>

Kampania wyborcza to dla kandydatów okres żniw, który w tym roku kończy się 21 października. Komu uda się zebrać najwięcej krzyżyków przy swoim nazwisku, ten obwieści urbi et orbi, że przez następne pięć lat będzie wprowadzał w życie swój program i spełniał wypowiedziane w okresie przedwyborczym obietnice. <czytaj dalej>

Za miesiąc wybory. Zaczyna się robić gorąco, choć właśnie nastaje jesień i przyjdzie nam zapomnieć o letnich upałach. Ta przedwyborcza gorączka czasami aż dusi i normalny człowiek nie wie, co począć, jak się zachować i jak skomentować to, co widzi. <czytaj dalej>

Oczekiwanie na temat, który będzie hitem, a nie – jak coraz częściej w Gorzowie bywa – kitem, to jak czekanie na Godota. Niewtajemniczonym podpowiadam, że to tytułowy bohater sztuki Samuela Becketta. Sztuki z gatunku teatru absurdu. <czytaj dalej>

Wciąż ktoś mnie pyta, kiedy napiszę kolejny felieton. Nieustannie przecież gorzowska codzienność przynosi jakieś newsy, żeby nie powiedzieć sensacje. Niestety, od tych wieści, np. o kolejnym dzikim wysypisku śmieci na giełdzie; o bezdomnych w parku przy ul. Walczaka, o rozrytych ulicach, na których raczej rzadziej niż częściej widać pracowników; o oczywistej sprzedaży Willi Pauckscha, która pewnie stanie się faktem 19 lipca, nawet najsilniejszemu organizmowi może się zdarzyć odruch wymiotny. <czytaj dalej>